Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Tablica upamiętniająca Franciszka Smolkę w Kromieryżu/Republika Czeska.

Zadanie współorganizowane wspólnie z INSTYTUTEM POLSKIM W PRADZE.

Franciszek Smolka (1810-1899), uczestnik polskich organizacji niepodległościowych (m.in. Stowarzyszenia Ludu Polskiego), aresztowany i skazany na powieszenie w 1845 r., ułaskawiony decyzją monarchy. Był aktywnym uczestnikiem Wiosny Ludów – przywódcą rewolucyjnego Wiednia w 1848 r. angażującym się w walkę o autonomię Galicji i innych krajów koronnych (hołdował ideałom federacyjnego ustroju państwa austriackiego). Wszedł do wiedeńskiego Zgromadzenia Narodowego w 1848 r., przewodniczył jego obradom, najpierw jako wiceprezydent (w czasie rewolucji wiedeńskiej), następnie – po przeniesieniu obrad do Kromieryża (w Pałacu arcybiskupów ołomunieckich) – obierany był kilkakrotnie prezydentem Zgromadzenia Narodowego. Stał na czele delegacji parlamentu składającej hołd w Ołomuńcu obejmującemu tron młodemu cesarzowi Franciszkowi Józefowi I.  

Pod koniec lat 70. XIX wieku współtworzył konserwatywną koalicję w parlamencie austriackim (tzw. „żelazny pierścień”: niemieckich katolików, czeskiej Partii Narodowej i polskich konserwatystów z Galicji); za jego namową nacjonaliści czescy zdecydowali się wejść w skład Parlamentu. Zwolennik współpracy polsko-czeskiej w parlamencie wiedeńskim. Jego wpływom przypisać należy w znacznej mierze, że delegacja galicyjska zawarła niepisany układ z Czechami, który stanowił podstawę późniejszego gabinetu cesarstwa Austro-Węgier w 1882 r. W końcowym okresie życia był wieloletnim prezydentem Izby Deputowanych Rady Państwa w Wiedniu (1881-1893).